En weer een verandering.

De afgelopen 2 dagen even een blogpauze genomen; Er was immers ook niet teveel te melden gelukkig. Behalve dat de morfine toch verhoogd is, omdat de eerste dosis niet afdoende bleek.

Gisterenochtend en avond visite gehad en toen merkten we het voordeel van dit schrijven, want we hadden gezellige gesprekken over van alles en nog wat. Achteraf zei Gerbrand; "Ik had zelfs even het gevoel of ik niet ziek was". Top toch?

Vandaag was het (voor mij in ieder geval) een volle dag. Op zich totaal niet erg, want vandaag is de verjaardag van mijn vader....die ik nog steeds ontzettend mis, dus afleiding is welkom.

Vanochtend eerst alles klaar zetten voor vanmiddag...wat moet allemaal mee naar het ziekenhuis? En daarnaast zorgen dat Angeline op tijd naar school vertrekt en ik, samen met Dylan, richting sportdag.

Gerbrand vlak voor ons vertrek ook gewekt, anders zou hij zo vreemd wakker worden.

Bij de sportdag (nou ja...ochtend...) genoten van al die enthousiaste kids. Helaas moest ik om 11 uur al vertrekken, want wat een energie gaf me dat! Heerlijk even totaal iets anders doen.

Dylan vond het alleen niet zo leuk dat ik wegging, want hij had nog niet "mijn" spel gedaan. Ik stond nl. bij het onderdeel wat Dylans groep als laatste ging doen.. helaas.

Een vette knuffel en wat drinken deed wonderen. Dus 5 minuten later zat ik op de fiets richting huis, waar Gerbrand al de spullen in een tas had gedaan.

Snel even omkleden en in de auto stappen. Voor Ger is het wel wennen dat ik achter het stuur zit en nog wel naar Groningen....doe ik niet zo vaak haha. Maar ja, voor mij is het ook wel wennen dat mijn mannetje zo vaag op alles reageert. Hij lijkt wel stoned als een garnaal. Waarschijnlijk komt dit ook door het extra pilletje wat hij moet slikken op de ochtend wanneer hij aan het infuus moet. Voor de zekerheid straks maar navragen bij de arts.

Veilig en wel komen we ruim op tijd aan in het UMCG. Bijna twaalf uur, dus alle tijd.

Eerst naar de prikpoli, waar weer 2 buisjes bloed afgenomen worden. En dan? Wachten op onze afspraak van 13:00 uur met de arts? Gerbrand is praktisch pijnvrij, dus we besluiten eerst een ommetje in het ziekenhuis te maken.

Daarna melden we ons voor de afspraak en besluiten de rustruimte bij de Hematologie te bekijken. Wat relaxed wachten is dat!

Een aantal zithoekjes met relaxfauteuils en grote televisies, met daarbij hoofdtelefoons. Een grote tafel met laptops, gratis gebruik van internet en een gastvrouw en heer, die ons vriendelijk begroeten en wat te drinken aanbieden.

Eerst willen we even op de laptop, maar dan krijgt Ger een plotselinge zweetaanval (opvliegers zijn heel normaal momenteel) en gaan we toch maar even relaxen voor de tv.

Het loopt tegen enen als we naar beneden lopen om daar verder te wachten. Helaas heeft onze arts het blijkbaar druk, want ze is er pas om half 2......dat wordt een kort gesprek, want eigenlijk zou Ger zich om kwart voor 2 al moeten melden voor de chemo!

We lopen even wat puntjes/vragen door over medicatie en bijwerkingen, de bloedwaardes zijn stabiel gebleven (voor nu dus een goed iets) en de uitslag van het urine-onderzoek is er. Er zijn toch teveel eiwitten in de urine aangetroffen en om de nieren te beschermen komt er een extra medicijn bij via het infuus. Oke, geen extra pillen of afspraken, dus prima.

Na deze afspraak spreken we af dat Gerbrand richting dagcentrum loopt, om daar "te relaxen" op een bed terwijl de "chemo-Kaspers" naar binnen druppelen via het infuus. Ik loop direct weer terug richting "De Stee" (eerder genoemde rust/wachtruimte) om daar wat tv te kijken. We kunnen immers via Whats-app wel contact houden.

Na zo'n 3 kwartier app ik eens: "Hi, ik word erg duf hier. Bijna klaar?" Het antwoord doet me even zuchten, want de extra medicatie betekent niet een extra spuitje bij het infuus in, maar een extra zak en extra tijd! Een dik uur extra! 

Dan ga ik hem wel ff gezelschap houden, want ook op het dagcentrum blijkt het heel rustig...tenminste waar Ger ligt wel. Het duurt nog wel even voordat ik bij hem ben, want spontaan raak ik nog aan de praat met de gastvrouw van "De Stee". 

Een kwartiertje later loop ik dan toch richting Fonteinstraat 15 en ga op een krukje bij Gerbrand zitten. Al kletsend komen we de tijd wel door, maar echt lollig vind ik het niet. Ger lijkt in ieder geval wel iets helderder te worden, maar ik voel me moe en moet straks nog rijden.

Gelukkig liggen er ook bouillonzakjes op het koffie/theekarretje. Snel een "vier-uurtje" zodat ik wat bijtrek....geen cup a soup, maar het werkt wel.

Zo rond 16.15 uur wordt Ger losgekoppelt en kunnen we onderweg naar huis. Weer een afspraak met verlenging....hopen dat daar nu wat meer stabiliteit in komt en we even geen verrassingen meer krijgen. 

Aangezien we toch wel merken dat de spits begint op te komen, besluiten we de relaxte route naar huis te rijden. Eerst naar Haren en daar pas de A28 op....toch wel handig dat Gerbrand andere wegen kent. Zo kachelen we mooi naar huis. 

Na een belletje blijkt dat Angeline en Dylan al lekker patat voor hun neus hebben staan, dus kunnen we onszelf van een snelle maaltijd voorzien. 

Nu weer met z'n viertjes; weekend en mei-vakantie voor de kinderen. 

Naast de afspraken met ziekenhuis en tandarts (ja, dat moet ook nog natuurlijk), hoop ik de komende weken ook wat rust te vinden om aan ons nieuwe ritme te wennen en wat meer het gevoel te krijgen dat alles me niet "overspoelt". 

Zo.....voor vandaag is dit wel weer genoeg. Oh nee! Nog 1 dingetje; iedereen bedankt voor alle reacties tot nu toe. Heel lief dat jullie met ons meeleven <3 <3

Ik heb ook een paar mensen die mij zijn gaan volgen op Google+. Prima, maar daar komt geen extra informatie te staan over onze ziekenhuisbezoeken en de behandeling in ieder geval. Dat profiel gebruik ik puur om samen met Angeline wat te "stoeien" met video en sociale media.