Weet je....zelfs nu ik dit bericht wil beginnen te typen denk ik: "En nu?"
Het laatste blog was een flinke tijd geleden, want tja....wat was er te melden?
Geen bericht, goed bericht en eigenlijk is dat het wel haha.
Alhoewel...
Ger ging de afgelopen weken als een speer (voor zijn niveau conditie -100) dankzij o.a. de revalidatie in Haren. De bloedwaardes zagen er bij de controles ook keurig uit, dus tja. We kunnen dus spreken van een geslaagd transplantatie-traject en een gehele remissie w.b.t. de plasma-leukemie.
Toch ging het afgelopen week weer wat minder. Sneller vermoeid, last van spieren en rug.....wat blijkt: teveel ijzer in zijn bloed! Dat in combinatie met de warmte "nekt" wel weer en zorgt voor een terugslag. Met de nodige frustratie natuurlijk. Hiervoor mag Gerbrand over 2 weken even "aderlaten" (bloed af laten nemen). De oorzaak? De bloedtransfusies bij de transplantaties. LOL
Daarnaast zijn de effecten van chemo nog steeds goed merkbaar; Ger kan maar moeilijk iets onthouden, daarnaast snel overprikkelt door te veel geluiden door elkaar heen. Dit is op zich wel grappig voor mij om te merken, want normaal ben ik de eerste die geagiteerd wordt van veel geluid haha.
Maar goed, ik ben me er wel continue van bewust dat de sluipmoordenaar dan even achter tralies zit, maar wanneer zijn straf voorbij is is helaas niet te voorspellen.
Ik merk dat afgelopen jaar (en paar maanden) er behoorlijk in gehakt hebben. Op vele fronten veranderingen zijn ontstaan. En dat alles een nieuwe plek geven vergt ook energie.
De afgelopen weken heb ik ook met regelmaat gedacht: "Oh ja...ik moet nog een blog schrijven"
En daar zit nu de kneep van dit verhaaltje...ik MOET?
Het antwoord is simpel: Nee.
Dit blog is in het leven geroepen om niet elke keer alles over de behandelingen opnieuw hoeven te vertellen. Maar nu de transplantaties achter de rug zijn, zijn er ook geen grote verhalen meer. En wil je echt weten hoe het gaat, dan zijn er genoeg manier om met ons in contact te komen toch?
Ik zou rustig nog hele verhalen kunnen schrijven, want kom genoeg "brandstof" tegen. Helaas heeft dit allemaal totaal geen link met Kahler/plasma leukemie....
En nu?
Ik zag op Facebook iets grappigs voorbij komen over diepste wensen......ik denk dat ik maar eens tijd ga vrijmaken voor die van mij. Schrijven? Muziek maken? Het idee van de "tweelingkaarten" verder vorm geven? of misschien wel alles?
Dus voorlopig gaat dit blog op "pauze". Ik hoop dat dit een hele hele hele hele lange pauze mag zijn!
Tot slot nog even dit:
Veel liefs en....CARPÉ DIEM !
