Zwanger in ghosthunters?

En donderdag is dus ook echt leeg gebleven, de allereerste dag met helemaal niks... om duf van te worden, maar wel ff lekker. Zelf 's middags nog even op ziekenbezoek geweest bij iemand anders en gelijk ff een soort swiffer-achtig iets gekocht om de vloer een beetje hondeharen-vrij te kunnen houden op een simpele manier. Elke keer dat blafconcert bij het stofzuigen is ook niet fijn. Laddy wordt dan helemaal druk en kwispelend, blaffend, doet hij steeds pogingen om de stofzuigermond te bijten. Iets wat we nog niet hebben kunnen afleren. Net als brommers en gemeente-grasmaaiers....dit gaat al wel beter, maar hij negeert ze nog niet helemaal.
Voor het eten besluit ik pannenkoeken te bakken en ondertussen willen de kinderen wel "even" de spelletjeskast uitzoeken. Lief, want zo is er weer ruimte voor ander spellen die noodgedwongen boven in een kast waren beland...en nu spontaan gespeeld gaan worden. Stratego blijken Angeline en Dylan erg leuk te vinden.

Maar goed....nu vandaag!

Vanochtend was het, naast de dagelijkse hoeveelheid pillen, ook weer tijd voor het "onrustpilletje".
Dit onding hoort ook bij de chemomedicatie en zorgt ervoor dat Gerbrand zijn concentratie lichtelijk kwijt raakt. Is soms best frustrerend merken we, maar we slaan ons er wel weer door.

Vorige week liep hij praktisch stoned naast me, vandaag viel dit gelukkig mee. Ook nu staat er een afspraak gepland, zoals ik woensdag al melde. Deze keer voor een buikecho. Dit betekende wel 4 uur voor de tijd niet meer eten en/of drinken en anderhalf uur voor de afspraak niet meer naar het toilet.

Bij het UMCG rijd ik inmiddels vrij automatisch richting parkeergarage Noord, waar ik met een steeds geruster hart naar binnen rijd.
Ik ben met parkeren niet zo'n held en al helemaal niet in garages, maar dit keer weet ik een prachtig plekje te vinden. Hier zet ik (oke oke, met aanwijzingen van Ger de instructeur) onze auto achteruit in een vak! Smile en schouderklopje voor mezelf haha.

We zijn ruim op tijd en lopen richting fontein....moeten we hier wel zijn???
Goed lezen blijkt ook nu een must, want de afspraak is op Poortweg nr. 4.....bijna bij de hoofdingang!
Ach, op ons dooie akkertje slenteren we die kant op.
We vinden het adres en lopen naar binnen.....volgens mij denken we allebei hetzelfde, maar zeggen het niet.

Aanmelden, eventjes wachten en dan worden we al snel opgeroepen. We worden naar de echoruimte gebracht en mogen weer een poosje wachten op de arts.
Tijdens die pauze komen onze gedachten wel ter sprake; Dit is zo'n vreemd hoekje in het ziekenhuis. De doorgang naar deze afdeling leek op een doorgang van de kerncentrale die we in Kalkar ooit hebben bezocht toen hier nog gesloopt werd. Ook moesten we denken aan het programma Ghosthunters.....stel dat dit ziekenhuis helemaal leeg en verlaten was, jaren leegstond .....dit zou dan zo'n typische filmlocatie voor een dergelijk programma zijn haha.
Als je zo vaak moet wachten, wil onze fantasie nog wel eens op hol slaan :)

Voordat we er samen echt een dom verhaal van kunnen maken komt de arts binnen om de buikecho te maken. Nee, helaas... Ger draagt geen kleine Kleinheerenbrink in zijn buik, maar heeft nog wel zijn lever, milt en nieren! Ook zien we regelmatig rode en blauwe vlekjes in beeld, wat de bloedstroming weergeeft.
Even een paar gemene momentjes, want helaas moet ze kijken en wat duwen ter hoogte van een paar erg pijnlijke ribben. Als laatste is de blaas aan de beurt.

Terwijl de arts bij de radioloog gaat checken of de plaatjes (het zijn er nogal wat) goed genoeg zijn, kunnen wij alvast de gel wegpoetsen.
Alles oke, dus wij weer op weg. Eerst ff wat broodjes en drinken scoren, voordat we de auto weer opzoeken.
Op naar huis en op naar het ziekenhuisloze weekend....gaan we vanuit toch?

Terwijl wij ff relaxed hangen op de bank, staat Laddy op zijn favoriete plekje voor het raam. Die heeft vast dit weekend wel zin in een flinke wandeling met vrouwtje :)