Afgelopen donderdag bleek bij de controle dat de waardes van de nieren weer achteruit gingen, dus extra vocht was nodig. Daarnaast wat plekjes in de mond, dus ook een antibiotica-spoeling hiervoor mee.
Toch maar een andere medicatie om die omgekeerde afstoting tegen te gaan. De Neoral kon ook het effect op de nieren veroorzaken, dus nu Prograft. Best lachwekkend....een middel wat de Graft vs host reactie moet TEGEN gaan, begint met PRO....
Nou ja, goed, dat is verder ook niet belangrijk. Vanaf donderdag ging het slapen slechter; slaaptablet doet zijn werk niet, pijn begint ook weer een punt te worden en door de plekjes in zijn mond gaat eten en drinken steeds beroerder.
En met een lichaamsgewicht van slechts 92 kg hoef ik verder weinig meer toe te voegen toch?
Vrijdag op zaterdagnacht wederom slecht in slaap komen. Uiteindelijk van pure ellende toch maar een snelwerkende morfinetablet geslikt. Hierdoor viel Ger wel in slaap, maar al slapend bleef hij kreunen. Ik heb uiteindelijk kunnen slapen door oordopjes en een oogmasker (want het nachtlampje bleef aan).
Zaterdagochtend leek het weer even iets beter. Geen reden om aan de bel te trekken, dus ik ben met de kinderen naar zwemles geweest, daarna nog een poosje bij Tuinland rondgestruind. De kinderen wilden weer naar huis, maar ik heb Laddy nog even meegenomen naar het Asserbos.
Toen ik thuiskwam bleek Gerbrand weer behoorlijk last van zijn mond en keel te hebben. Ik zou naar de supermarkt om zoveel mogelijk vloeibaar eten te gaan halen, maar zover kwam ik niet. Gerbrand had al contact gehad met de dienstdoende hematoloog en deze wilde hem graag even zien.
Gelukkig snel oppas voor de kinderen kunnen regelen en hop in de auto naar het UMCG. Nou ja....van "hop" is echt geen sprake momenteel, want lopen wil bijna niet meer. Zo weinig kracht meer.
De hematoloog onderzocht Ger vlot en ging vervolgens in overleg. Er werd een kweekje van zijn mondslijm genomen en medicatie werd aangepast.
Of het nu herpes of gist is, moet niet uitmaken. Met deze medicatie zou hij toch maandag echt verbetering moeten merken. Hij kon gelijk wel even de eerste dosis innemen.
Mocht er iets veranderen, moesten we direct aan de bel trekken. Dit drukte hij me nog even extra op het hart.
Thuis leek alles redelijk oke en kon ik nog even op pad om een geocache te plaatsen. "Vrolijk pasen!" genoemd.....nou, zo vrolijk voel ik me inmiddels niet meer.
Goed, ik zat aan de koffie bij een vriendin toen een berichtje kwam of ik thuis kon komen. Gerbrand had wat last van zijn maag en wilde graag op bed.
Prima, ik naar huis. Ger is gaan liggen en ik ben de kinderen naar bed gaan brengen. Daarna had ik zelf ook wel zin om plat te gaan; Wederom oordopjes en oogmasker uit voorzorg. Koud een paar minuten mijn hoofd op het kussen en ik hoor dat het naast me niet goed gaat.
Ger heeft inmiddels een temp van 38 en is aan het overgeven. Even later volgt ook een toiletgang niet water is ipv wat het hoort te zijn.
Weer contact met Groningen. De hematoloog hoort mijn naam en zegt al "Gaat niet goed zeker? Hij hing er vanmiddag al tegenaan;We gaan hem opnemen. Kom eerst naar de eerste hulp en dan zie ik jullie later".
Ik bel een vriendin die hier kan komen om evt. de kinderen op te vangen en begin een tas in te pakken. Gerbrand lukt het niet om zijn kleren fatsoenlijk aan te trekken en komt maar amper de trap af. Dan houdt het op....hij trekt het niet meer. Lopen naar de auto kunnen we vergeten en ik ga 112 bellen. Ondertussen is Ger op de bank gezakt en geeft er aan toe.
Na een korte uitleg wordt er een ambulance gestuurd en na snel onderzoek kan hij op de brancard en in de wagen. Ik drink een kop koffie en stap in de auto om weer een ritje naar Groningen te maken.
Op de eerste hulp vind ik Ger. Hij krijgt net een infuus ingeprikt en er wordt van alles afgenomen en op kweek gezet. Ook krijgt hij nu weer het broodnodige vocht en later een middel tegen de misselijkheid (want overgeven doet hij nog steeds).
Na vele uren wachten is het nog niet duidelijk wat er nu is, maar kan hij wel naar de afdeling...bijna, dan kunnen we gaan slapen! Gerbrand zal later nog een spuit morfine krijgen, want inmiddels doet elke beweging pijn.
Er zijn diverse opties; Het kan gewoon een bacterie of iets zijn, maar ze zijn ook erg bedacht op graft vs host......afwachten, meer kunnen we nu ff niet.
Rond 5 uur laat ik Ger achter en loop weer naar de auto.....thuis ga ik op mijn bed liggen en val direct in slaap. Slechts 3 uur later word ik weer wakker van de kinderen, maar ik heb in ieder geval iets geslapen. Eerst zorgen voor voldoende rust, maar echt gerust ben ik nog niet.
Dit is in een notendop een beetje wat er speelt op dit moment.
Ik heb al een paar mensen aan de telefoon gehad en op Facebook reageer ik liever niet. Geen idee of Gerbrand zit te wachten op vragen nu. Dus als wij even niet reageren op berichtjes hebben we ff geen zin/tijd/energie/wat dan ook.
Zodra het helderder is allemaal zal ik het hier melden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten