Drinken meneer?

Alles liep gesmeerd toch?
Nou, Ger mag zich bijna letterlijk doorsmeren. Of eigenlijk doorspoelen.

Afgelopen maandag vertrokken we vol goede moed richting het UMCG voor de eerste controle.
We maakten kennis met een nieuwe arts; een van oorsprong Spaanse dame met een rappe tongval.
Ze gaf direct zelf al aan dat wij het moesten aangeven als ze te snel ging of als we haar niet goed verstonden. Zo maakte ze een goede eerste indruk.

Haar boodschap was ook helder: Gerbrand's nieren functioneren niet goed. Dit was duidelijk te zien aan het bloed.
Ik geloof direct dat dit zo is, al weet ik nog niet echt hoe ik dit zou kunnen zien (aan welke waarde), maar is dat belangrijk?
Het kan aan de medicatie liggen, maar vaak ook samenhangend met de vochtinname van de patiënt.
Het eerste werd wat aangepast en voor het tweede werd ons meegegeven; Meneer, u moet toch echt proberen om 3 liter vocht per dag in te nemen. 3 liter!!!!

Oke, we gaan het proberen...oef, wat een opgave! Zoveel moeten drinken om dan vervolgens ook geen trek meer te hebben. Dat in de wetenschap dat Gerbrand wel moet eten, want hij mag niet meer afvallen. Plus dat dit eten ook zo eiwitrijk mogelijk moet zijn......Het liefst 6 kleine porties op een dag.
Denk hier eens serieus over na.....plus het gegeven dat er nog weinig eten is wat lekker smaakt? Dat hij nog regelmatig misselijk is? En bij braken dus ook vocht verloren gaat?

Gisteren heel bescheiden Gerbrands verjaardag gevierd; De kinderen gewoon naar school en wij naar het Asserbos om een kleine wandeling te maken samen met een vriendin. 's Middags nog even een spontane bezoeker aan de deur om te feliciteren. Verder niets. Prima zo. Mijn mannetje heeft er weer een jaartje bij.....44.....en laten we duimen dat daar nog veel bij komen.

Vanochtend dachten we even naar het UMCG te gaan voor extra controle en dan was ik ruim op tijd terug om mee te doen aan de hapjesmarkt op school......
Dus niet, want de waardes waren nog minder geworden, dus wederom een aanpassing van medicatie en......"gaat u ook nog maar even naar het dagcentrum voor een vocht-infuus".
En: "vooral drinken meneer! De 3 liter is wat overdreven, maar dat was vast om u wakker te schudden. Op zijn minst 2 liter per dag en meer is beter".

Hopen dat maandag de waardes wat beter zijn, want eerlijk gezegd vind ik dit maar niks.
Vervolgens lichte paniek bij mij, want tja....na even rekenen wist ik al dat ik de school kon bellen;
meedoen aan de hapjesmarkt zat er niet in en gelijk maar vragen of ze mijn kinderen kon inlichten; blijf bij elkaar en op school als ik niet op tijd ben.

Terwijl Gerbrand aan het infuus lag, probeerde ik voor mezelf wat te eten te scoren bij de mini-AH en een rustig plekje te vinden om even inwendig kalm te worden.
Dit lukte maar amper, wederom waren de centrale gangen van het UMCG omgetoverd tot een mierennest van kakelende kippen leek het. Ik ben aardig gevoelig voor teveel verschillende geluiden om me heen en ook nu weer voelde ik de onrust opborrelen.
Dan maar weer terug naar het dagcentrum, waar het aardig rustig was. Hier had ik een "worsteling" met mijn nieuwe telefoontje om de emailinstellingen goed te krijgen. (Waarom doe ik dit ook als ik me zo druk voel? Stupid me!).

Toen we eindelijk naar huis mochten liep het al tegen kwart over 1. Allebei inmiddels aardig vermoeid en Ger liep te draaien op zijn benen. Eigenlijk zouden we beide lekker met de pootjes omhoog op de bank moeten kruipen.
Tegen 10 voor 2 heb ik Ger thuis afgezet en ben ik doorgereden naar school waar ik een heel blij koppie zag toen Dylan mij buiten zag staan.
Zo snel mogelijk Angeline ook opgezocht om vervolgens zelf weer even de buitenlucht op te zoeken...wederom een mierennest, nu in de gangen van het hele schoolgebouw! Veel te benauwend voor mij. Angeline en Dylan waren zelf op "hapjesjacht" en wisten waar ik was....adem in, adem uit.
Gerbrand had zichzelf ondertussen weer op de bank genesteld, maar was misselijk. Dus ook niet jofel.
Uiteindelijk kwam ik behoorlijk moe thuis, maar met zoveel verschillende gedachtes die nog in mijn hoofd spookten, dat ik me nog onrustig voelde.

Zelfs nu ik dit schrijf komt dat gevoel weer terug haha. Ach, tijd voor het avondritueel en dan pakt mama even wat tijd voor haarzelf....op zoek naar de stilte.
En op naar morgen; hopelijk een wat rustiger dag.