Nieuwe hematoloog

"Net het bloedprikken gehad en nu maar even relaxen....straks kennismaken met onze (tijdelijke) hematoloog."

 Dit is wat ik afgelopen vrijdag begon te typen met de bedoeling om later die dag het verhaaltje verder af te maken. Op 1 of andere manier is me dat niet gelukt, dus bij deze het vervolg:

Gerbrand voelt zich momenteel steeds beroerder. Zijn buik doet pijn/vlagen van behoorlijke krampen en waar het nu vandaan komt?

Meerdere opties want, oke....hij is de afgelopen tijd regelmatig de movicolon vergeten (oeps?), maar daarnaast zijn de klachten verergert sinds de nieuwe kuur met Lenalidomide.

Het beetje conditie wat hij weer begon op te bouwen is inmiddels al weer gezakt naar het nulpunt...pfff. Last van benen, last van krampen, slechte stoelgang, algehele beroerdheid. Nee, het houdt niet veel over. Dus stapje terug in de afstanden van de wandelingen en andere activiteiten. Oh ja, door alles verliest hij ook nog eens gewicht...in de afgelopen 3 weken weer 4 kilo.

En hier ook weer, oke....hij verliest op deze manier spiermassa, maar toch. Het eten gaat nog, maar de porties zijn wel kleiner aan het worden. En deze kuur lijkt zwaarder te vallen dan de vorige, waar Ger doorheen leek te fietsen met 2 vingers in zijn neus zeg maar.

Met dit verhaal kwamen we bij onze hematoloog en.....waren snel de kluts kwijt!

Het leek wel of iedereen haast had en daardoor heel kortaf en zakelijk was. Bah....als eerste de assistente bij de balie; ik had Ger's aanwezigheid aangemeld bij het streepjescode-systeem, maar omdat we boven zaten moest ik dat even melden. Dus ik vraag keurig hoe dat dan gaat...bellen ze naar de relaxruimte zodra we aan de beurt zijn misschien? Neu, kort en zakelijk werd me medegedeeld dat ik dit zelf maar op de schermen in de gaten moest houden. Bam! Ik voelde me plots een klein kind wat terechtgewezen werd, vanwege te veel doorzeuren ofzo. Zo'n autoritaire toon had ze.

Het humeur van de hematoloog was niet te peilen; die kwam volledig emotieloos over en leek alles even snel te willen checken. Zodra Gerbrand begon over de pijn in zijn buik...."Oh ja, waar dan? En wat voelt u precies? Laat even zien?" Snel. snel, snel, achter elkaar.

We stonden dus ook weer vlot buiten met de volgende "uitslag":

• Het kan de Lenalidomide zijn. Deze chemokuur wordt over het algemeen goed verdragen, maar natuurlijk kan u een uitzondering zijn. De komende week is de "stopweek", dus dan zou het beter moeten worden.
• Het kan ook de darmen zijn, dus laten we voor de zekerheid maar even een echo van de buik maken als u dit wilt? Pardon???? Graag zelfs, want dan hebben we alles uitgesloten, maar euh....dat soort beslissingen moeten we zelf nemen? Als er wel een behoorlijke verstopping is, dan kan het veel erger aflopen als we daar niks mee doen!
• En volgende week vrijdag hebben we een nieuwe afspraak bij deze arts om te kijken hoe afgelopen week is gegaan en om mogelijk de echo te bespreken en/of de dosis van de chemo aan te passen.

Daar sta je dan weer buiten.....weer lichtelijk verbaasd over de zakelijke toon van vandaag. Tot nu toe heb ik nog nooit het gevoel gehad een nummer te zijn, maar dat was nu wel anders. Ondanks dat wordt er wel gezocht naar een oorzaak van zijn pijn. En ondertussen zijn wij heel alert op het innemen van de poedertjes en verhogen de dosis tijdelijk.

Hopen op verbetering komende week.

Gisteren ging het nog niet beter, dus bleef Gerbrand thuis en ben ik samen met Angeline en Dylan richting een gezellige familiedag getrokken. Ondanks wat regen een relaxte dag...de grootste buien hadden we steeds wanneer we in de auto zaten haha.

Nu vandaag nog een dag met niks in de planning, want morgen begint ook school weer!

Nou ja niks....heb al een was gedraaid, droger aangezet, andere was op het rekje, afwasmachine staat weer aan, beneden afgestoft/afgenomen en boven/beneden stof gezogen en gedweild....Als een razende, want ik was met anderhalf uur klaar...lang genoeg voor vandaag.

De rest van de dag tijd en ruimte voor creativiteit, maar eerst koffie!

Net als ik dit laatste typ komt Ger naar beneden met de mededeling dat hij toch weer een ommetje gaat maken. Hij voelt zich nu redelijk en wil daar heel graag gebruik van maken. Ik geef hem geen ongelijk, ondanks de regen. De beweging is broodnodig.