chill-weekje

Ik kom net tot de ontdekking dat het alweer een week geleden is, dat ik het laatste blogje schreef....
Waarschijnlijk komt dit doordat de stress gedaalt is naar een minimum niveau.
Even geen hectiek is ook wel lekker.

Goed, de afgelopen week?

Maandag moest Gerbrand richting Groningen en dit keer hoefde ik niet mee. Best even vreemd hoor, na al die ritten van de afgelopen tijd, maar voor mij ook wel weer "chill".
Ik kon gewoon de kids bij de oppas ophalen en eten maken. Toen dit klaar was, was Ger ook al weer terug. Niks bijzonders.

Dinsdag....euh...weet ik al niet meer haha. Echt niet!

Woensdag...ik met Angeline naar Asserbos; zij sportdag en ik hardlopen. Gerbrand bracht en haalde Dylan van school. Mooie verdeling zo.

Donderdag...Zelf een gesprek met mijn unithoofd gehad. Ik wil zelf toch graag weer verder met mijn eigen integratie. Hoe je het went of keert, ik zal ook moeten gezien de toekomst. Maar op nr. 1 staat mijn eigen wil; ik heb het ook weer nodig voor mezelf.

Vrijdag....ook weer pas 's middags naar Groningen. Nu was Dylan met ons mee. Samen papa naar het dagcentrum gebracht en vervolgens naar de apotheek gewandeld. Daar heel lang moeten wachten (zo'n 3 kwartier) op de pilletjes en vervolgens wilde Dylan de relax-stoelen nog zien (de verblijfsruimte "De Stee"). Helaas waren alle deuren al dicht en alles donker...."Dan ga ik nog wel een keertje mee", was de nuchtere reactie van ons jochie.

Dan maar papa ophalen; de verpleegkundige was net bezig om de infuusnaald weer uit zijn arm/hand te halen, dus mooie timing. Dylan wilde alleen niet op de afdeling blijven, maar bij de liften wachten....beetje eng vond hij het wel dus.
Helaas komen we er wel achter dat het prikken allemaal niet meer zo makkelijk gaat; Ger geeft aan dat alle prikken steeds pijnlijker worden. Zowel infuus, als injectie, als "suikercheck" in zijn vinger.
Dat in combi met het "dichtslaan" van aders bij het prikken/ bloed afnemen en een ontstoken ader....tja, die info blijft wel in mijn achterhoofd hangen.
Zo eind van de middag is toch geen fijne tijd voor ons; Best moe als we weer in Assen aankomen.
In het volgende blok zijn de afspraken weer mooi 's ochtends vroeg gelukkig.

Zaterdag...Dylan weer zwemles en 's middags, eindelijk maar toch, het mega-verlate kinderfeestje van Angeline gevierd bij Ballorig. Zo'n 4 maanden na haar echte verjaardag....wordt dan toch wel tijd of niet???
Gerbrand en Dylan thuis gelaten en wij die kant op. Wat een verrassing en toeval; de zoon van onze gastouder blijkt onze instructeur bij het klimmen en boogschieten! Waar ons klimgeitje met regelmaat hier in bomen klimt en klautert of het niks is.....dit vond ze wel een stuk enger, vooral wanneer ze naar beneden moest. Niet "abseilen", maar via de blokken weer naar beneden klauteren (tja, dat doet ze normaal ook bij bomen toch? Ik vond het helemaal niet raar dat ze zo naar beneden wilde) Bij poging 2 toch het dak aan durven tikken het toppertje.

Na een paar gezellige uurtjes vertrek ik met een super-tevreden dochter. Het vriendinnetje wat we thuis zouden brengen, blijft uiteindelijk nog bij ons logeren.

Zondag...vandaag dus...ik revange; 4,4 km kunnen hardlopen (afstand TT-run) in 36 minuten. Niet snel, maar vrijwel pijnloos. Goed teken voor komende zaterdag! De rest van de dag gevuld met lekker lui doen. We hebben alle vier nergens echt fut voor of zin in en voelen ons extreem ontspannen (heerlijk).

Dat zeg ik...chill-weekje en eigenlijk geen grote zaken te melden. Dus ook weinig inspiratie voor een wervelend blogberichtje moet ik bekennen. Geeft niet, is ook niet altijd nodig....zoals er zo vaak gezegd wordt: "Geen bericht, goed bericht"!