Kop d'r veur....

Daar zit ik weer.....even op mezelf. In zo'n groot ziekenhuis is het alleen lastig om een rustig plekje te vinden. Continue het geroezemoes van alle bedrijvigheid om me heen, maakt het lastig mijn gedachten te ordenen. Dan maar schrijven.

Heel kort omschreven; we kregen vanochtend te horen dat 80 % van het beenmerg al was aangetast. Een vreselijk moment,  zo agressief is het dus!
Dit betekent starten met chemo en daarna een plasmacel-transplantatie van eigen cellen.
En de start is.....vandaag.

Daarna volgde een informatie gesprek met een verpleegkundige over alles. Hierin konden we ook onze vragen mbt de kinderen kwijt gelukkig. Het blijft zo moeilijk dit punt! Gelukkig is er een mooie site speciaal voor kinderen met informatie.  Ook schijnt er een boekje te zijn "Chemo Casper".....helaas was deze uitverkocht in het boekwinkeltje hier. Helaas.

Maar goed, terwijl ik dit schrijf ligt Gerbrand te wachten op zijn medicatie van vandaag. En 2 keer per week zal hij hier heen moeten. Nou....dat wil zeggen; Vier blokken van drie weken: 2 weken medicatie, 1 week rust. Maar we moeten vanalles in de gaten houden qua lichamelijke klachten en is er iets mis of bij twijfel. ...bellen. "We willen geen extra infecties natuurlijk,  want dan moeten we de behandeling pauzeren".
Hellup!  Gelukkig staat alles op papier en krijgen we een mapje mee voor het bewaren.

Ik moest er even tussenuit om een broodje te scoren en op te laden voor wat vandaag nog komen gaat.
De eerste chemo en nog een foto van de longen,  want die is gisteren vergeten. ....pfff.

Stap voor stap en mezelf niet voorbij lopen. Scheelt dat het weekend er aan komt. Rustig de tijd om eens even te snuffelen op die kindersite en eventueel al samen met Angeline en Dylan.  Ze mogen zelfs mee om een keertje te kijken bij de chemo als ze dat willen. .....

Rustig slenter ik een rondje en plots sta ik voor.....ik glimlach en kan niet laten hier een foto van te maken.