woensdag 9 december 2015

Niet te meten

Vanochtend kwam het berichtje: de waardes van de witte cellen waren niet meer te meten zo laag.....oke....het echte dieptepunt dus. De hele dag heb ik tegen mezelf gezegd: "Nu kan het alleen nog maar stijgen".
Het komt nu echt neer op mentale kracht om het wachten vol te houden. Zowel bij Gerbrand als bij ons thuis.
Nu de kinderen op bed liggen en ik mijn mannetje in Groningen welterusten heb gewenst is het weer zo vreemd stil. Afgezien van mijn mini-bengels die het nodig vinden om op tralies te knagen als ik bij ze zit...  Tijd om mijn emoties om te zetten in creativiteit en zo weer een beetje energie terug te krijgen. In gedachten stuur ik het gelijk door naar Groningen. ...
Hoe ironisch.....op de radio speelt nu " All I want for Christmas".

2 opmerkingen:

  1. Veel sterkte met het lange wachten zus. Ik hoop met je mee vanaf hier. Dikke kus

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Veel sterkte,
    Jammer dat je niet bij hem bent om hem te steunen.
    Maar we blijven duimen voor je kanjer.

    BeantwoordenVerwijderen