De afgelopen weken stonden in het teken van kleine stapjes vooruit. Gerbrand ging zich door de sondevoeding wat beter voelen. Ook begint zijn huid er weer wat gladder uit te zien en zijn de spieren wat minder "ingezakt".
Bij de controles was de weegschaal nu eens een lichtpuntje, want elke week kwam er weer een kilo bij en de laatste week zelfs 3!
Waarschijnlijk komt dit laatste doordat Gerbrand wat meer kan bewegen en dus weer zijn spieren laat werken. Daarnaast ook weer meer probeert gewoon te eten. Geen grote porties, want dat kan zijn maag absoluut niet aan. Hij heeft per slot van rekening door het weinig tot niets kunnen eten een gratis natuurlijke maagverkleining gehad....
Bij het bewegen moet je je niet hele wandelingen voorstellen hoor! Een klein loopje naar de buren en dan weer zitten. Of een poosje rechtop aan tafel voor een maaltijd kan al een behoorlijke opgave zijn.
De gemaakte stappen zijn klein, maar allemaal vooruit en dat is de bedoeling.
Op dit moment heeft Gerbrand met de diëtist afgesproken om deze week de sondevoeding overdag af te koppelen en zelf te gaan eten (al is het drie broodjes op een dag). Dan 's nachts nog aan de sondevoeding, waarmee hij echt wel voldoende calorietjes binnen krijgt; Wel 1500, dus genoeg voor een volwassen man. Als je het eten erbij op rekent helemaal.
Angeline en Dylan hebben nu vakantie en zijn echt aan het bijtanken. Eindelijk even de boel de boel laten. Geen stress van school, afspraak hier, afspraak daar.
En het mooie weer is er, dus lekker naar buiten en genieten! Af en toe komen ze even binnen waaien voor wat drinken of lekkers. Ze durven weer....lekker.
En ik? Tja, momenteel kom ik dus ook wat meer tot rust en nu voel ik wat deze tweede periode van onzekerheid met me heeft gedaan. Eerst lichamelijk erg moe, de afgelopen dagen wat last van mijn rug, maar vooral snel emotioneel. Zo ontzettend bezig geweest met het opvangen van de emoties van man en kinderen, dat ik nu ff aan de beurt ben. Geeft niet, hoort erbij. Daarnaast komt nog steeds het hele huishouden en het bijhouden van alle agenda's e.d. (de hele rompslomp dus) op mijn schouders terecht, dus aanpoten blijft het. Al maak ik me niet meer druk om een keertje minder stofzuigen. De swiffer is net zo snel om de hondenharen op te ruimen toch?
Vanmiddag is Gerbrand op de scootmobiel, lekker met ons zwager aan het "fietsen". Dylan speelt bij een vriendje en Angeline "thuis". Heerlijk stil om me heen en zo kan ik mijn batterij weer even goed opladen. Ik doe ook echt helemaal niks merk ik....lekker hangen en genieten van de "stilte" (voor zover dat kan met de achterdeur open en in onze buurt hihi)
Om meerdere redenen kan ik dus nu zeggen: "Hoi, daar zijn we weer!"
Dit is basic info, ik weet het...maar de zon roept mij naar buiten haha. Ik ga ook ff wat hoognodige vitamine op doen en binnenkort volgen echt nog wel wat hoogtepuntjes vanuit Huize Kleinheerenbrink.
Cya!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten